Przedmiotem podatku od nieruchomości są nieruchomości takie jak grunty, budynki lub ich części, budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podstawę prawną tego podatku stanowi „Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych” z roku 1991. Podatek od nieruchomości jest pobierany przez samorząd gminny. Obiekty i grunty, które nie są objęte podatkiem od nieruchomości, to grunty rolne i zadrzewione, grunty pod wodami płynącymi, nieruchomości organów jednostek samorządu terytorialnego oraz grunty dróg publicznych.
Podatkowi od nieruchomości nie podlegają także obiekty będące własnością państw obcych (np. przedstawicielstwa dyplomatyczne, konsulaty). Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne i osoby prawne, a także spółki bez osobowości oprawnej. Podmioty, które są odpowiedzialne za uiszczenie podatku od nieruchomości, to właściciele, użytkownicy wieczyści, samoistni posiadacze, a także posiadacze zależni od nieruchomości lub ich części stanowiących własność skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Podstawą opodatkowania gruntu jest jego powierzchnia, dla budynku jest to jego powierzchnia użytkowa. Wysokość stawek podatkowych może być regulowana przez radę gminy, w zależności od lokalizacji, rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, rodzaju zabudowy oraz sposobu wykorzystywania gruntu.
Od podatku od nieruchomości zwolnione są budowle kolejowe, budowle infrastruktury portowej, budowle i grunty zajęte na potrzeby lotnisk użytku publicznego. Ponadto do grupy nieruchomości zwolnionych z podatku od nieruchomości zalicza się grunty i budynki wpisane do rejestru zabytków, nieruchomości oświatowe, grunty i budynki we władaniu muzeów, grunty objęte ścisłą ochroną, uczelnie i jednostki badawczo – oświatowe. Obowiązek podatkowy staje się prawomocny wraz z pierwszym dniem miesiąca, który następuje po miesiącu, w którym powstał ten obowiązek.